Vintage versus retro

Vintage en retro zijn waarschijnlijk twee van de meest gebruikte woorden van de afgelopen tijd. Tevens ook twee van de meest verkeerd gebruikte woorden. Want wat is nou het verschil tussen vintage en retro?

Eén van mijn grootste ergernissen is taalfouten. En alles wat daaronder valt: spelling, grammatica, interpunctie en jawel: het verkeerd gebruiken van een woord. Luiheid viert hoogtij. Iedereen rekent erop dat je spelling door je telefoon of computer wordt nagekeken, maar die heeft weinig gevoel voor taal. Grote kans dus dat je verhaal alsnog barst van de taalfouten. Zelf nadenken is er niet meer bij. Zo ook in de ‘design’ wereld. Dat als je iets maar lang genoeg bewaart, het weer hip wordt, was al bekend. Maar nog nooit waren vintage en retro zo populair als nu. Misschien een gevalletje beter goed gejat, dan slecht verzonnen. Om er in ieder geval voor te zorgen dat het verhaal bij je vintage jurk of je retro wekker op zijn minst klopt (de spelling moet je nog steeds zelf doen), leg ik je nu het verschil uit tussen deze twee stijlen. Laten we beginnen met een stukje etymologie.

Vintage: van het Latijnse woord vindemia: het verzamelen van druiven;

Retro: van het Latijnse voorvoegsel retro: terug (in de tijd).

Uit de etymologie kun je dus al het één en ander afleiden. Het woord vintage betekent in het Engels ‘wijnjaar’: het jaar waarin de druiven geplukt werden en de wijn werd gemaakt. Vintage slaat dus op iets wat in het verleden gemaakt is. De voorwaarde bij zowel vintage kleding als meubels is echter dat het in perfecte conditie moet zijn. Liefst ongebruikt. Bij kleding gaat het er dan vaak ook nog om dat iets van een designer komt en/of zeldzaam is of dat het handgemaakt is volgens de trends van die periode. Je hoeft dus niet te proberen om je H&M’etjes over 30 jaar als vintage te verkopen. Het is wel een goed idee om eens door de kledingkast van je moeder te snuffelen. Er bestaat een kans dat daar nog een iets met franjes of schoudervullingen met smart ligt te wachten tot het weer hip wordt.

Je zou kunnen zeggen dat vintage het moderne antiek (van het Latijnse woord anticus: oud) is. Wat in de jaren zeventig als vintage werd beschouwd, wordt nu vaak antiek genoemd en wat in de jaren zeventig hip was, is nu vintage. Aan antiek zitten, afhankelijk van het voorwerp, overigens nog meer voorwaarden, maar de twee belangrijkste voorwaarden zijn dat het voorwerp handgemaakt en minimaal 50 jaar oud is.

Retro valt dus in een compleet andere categorie. Letterlijk betekent het ‘terug in de tijd’, wat dus niet wil zeggen dat het oud is. Iets wordt retro genoemd als het gebaseerd is op iets uit het (recente) verleden. Maar let op! Een kopie van iets ouds wordt een repro(ductie) genoemd. Een opnieuw uitgebrachte wekker uit de jaren 70 is dus geen vintage en zelfs geen retro, het is gewoon een repro. Het voordeel van zowel retro als repro is dat het voorwerp vaak van betere materialen en onderdelen zijn gemaakt dan het origineel.

Tot zover de les. Wil je weten of je het verhaal echt begrepen hebt? Probeer het dan vanavond aan iemand uit te leggen. Met je vintage leren jasje aan natuurlijk. Heb je meteen een goede binnenkomer. Als je er niet uitkomt, kun je het rustig nog eens nalezen en anders raad ik je aan om voortaan maar gewoon te zeggen dat het van je moeder is geweest.