Louis XV stoel bekleden

In 2008 heb ik in een tweedehands winkeltje een Louis XV stoeltje gekocht om zelf te bekleden. Dit jaar ben ik eraan begonnen.

Het stoeltje was gebruikt door een stofeerder om het verschil te laten zien tussen bekleed en onbekleed. Daarom was het stoeltje voor de helft geschilderd en gestoffeerd. Dat scheelde dus gelukkig wat tijd met nietjes uit halen. Helaas zat ik toen wel met een half gelakt frame. Vanwege het houtsnijwerk was schuren geen optie, dus heb ik het frame gezandstraald. Het kale frame was zo mooi, dat ik het hout niet meer heb behandeld.

Daarna was het tijd om de stoel weer terug op te bouwen. Ik ben begonnen met het spannen van (elastisch) singelband. Dit is prima te krijgen online of bij een stoffeerder. Het singelband weef je over het zitgedeeelte en niet je vast. Zorg ervoor dat de nietjes er schuin in zitten, dan creeër je een sterkere verbinding. Probeer het band zo te plaatsen dat je de zitting tot zo ver mogelijk aan de rand kan bespannen. Grote gaten zorgen ervoor dat je schuimrubber (of vulmateriaal) door de banden heen komt en de zitting kan gaan verzakken.

Vanwege de ronde vormen en de hoekjes is het lastig het band overal goed aan te laten sluiten, maar het meeste gewicht komt toch in het midden. Vaak kun je hoekjes ook nog opvullen door het band schuin er door heen te vlechten of het enigzins om een hoekje heen te vouwen. De rugleuning wordt in dit geval niet bespannen met singels, maar krijgt een gestoffeerde, kartonnen achterkant waar schuimrubber op komt. Voor de zitting heb ik twee lagen schuimrubber gebruikt van 4 cm die ik heb nageknipt van het oude schuimrubber. Let hierbij ook op eventuele afrondingen langs de randen, anders kun je scherpe overgangen zien door je stof heen. Schuimrubber snij je het makkelijkst met een zeer scherp broodmes.

Voor meubels is het belangrijk te kiezen voor goede kwaliteit meubelstof. Een katoenen lapje zal snel gaan slijten en dan kun je weer opnieuw beginnen. In eerste instantie wilde ik de stoel bekleden met leer, maar uiteindelijk liep ik begin dit jaar tegen een prachtige, heel lichtgrijze meubelstof waar ik meteen verliefd op werd. Het allerbelangrijkst aan een meubel bekleden is dat je de oude stof er netjes afhaald en bewaart voor het patroon. Zo bespaar je jezelf een hele hoop werk. Omdat mijn stoel voor de helft bekleed was, kon ik mijn stof gewoon dubbelvouwen en langs de oude stof mijn nieuwe patroon uitknippen. Ik ben begonnen met de rugleuning, omdat die wat minder lastige hoeken had. De truc is om eerst het middelste deel van een onderkant of bovenkant vast te zetten (niet helemaal tot in de hoeken/rondingen doorwerken) en daarna de tegenovergestelde kant vast te zetten. Zorg ervoor dat je stof goed gespannen is, maar niet zo strak dat het kan scheuren. Daarna doe je het middelste deel van een zijkant en de tegenovergestelde kant en als laatste de hoeken.

Bij de zitting ben ik vooraan begonnen, daarna de achterkant en de zijkanten. Het moeilijkste deel was rondom de armleuningen. Zorg er hier voor dat je genoeg stof hebt om alles aan het frame te zetten. Het is beter om later nog wat weg te knippen, dan om stof te kort te komen. De armleuningen zijn ook bekleed. Hier was het nagenoeg onmogelijk om niet met wat plooitjes te werken. Probeer plooien altijd symetrisch te maken! En dan na een avondje nieten, zou je stoel er al redelijk als stoel uit moeten zien.

Omdat je nu natuurlijk tegen de nietjes aankijkt, komt er nog een sierbandje langs. Je kunt kant-en-klaar band kopen of iets maken van je eigen stof. Dat laatste heb ik gedaan. Ik heb een aantal lange stroken geknipt van ongeveer 5 cm breed, dubbelgevouwen en er een vultouwtje tussen genaaid, daarna de andere kant naar achteren gevouwen en nogmaals door gestikt, zodat het band aan de voorkant helemaal afgewerkt was.

Jarenlang heb ik me afgevraagd hoe stoffeerders zo'n bandje er dan onzichtbaar aanzetten, maar het blijkt dat dit in 99% van de gevallen gewoon gelijmd wordt. Je kunt het band er ook met de hand opnaaien, maar geloof me, met een lijmpistool ben je een stuk sneller klaar. Een lijmpistool vergt wel enige oefening, dus ga niet te enthousiast aan de slag, want voor je het weet zit je hele stoel onder de lijm.

Ook hier zitten weer wat uitdagingen, zoals de hoekjes maken rondom de armleuningen. En de aansluitingen. Hoe soepeler je sierband is, hoe makkelijker het zich zal laten vouwen. Mijn gevulde band was uiteraard lastig te vormen, maar een beetje extra lijm doet wonderen. Bij de aansluitingen heb ik het vultouw weggeknipt, zodat het band omgeslagen kon worden en er een soort zoom ontstond. Zorg er wel voor dat je de aansluitingen op een relatief onzichtbare plaats maakt.

En dan na een uurtje lijmen, heb je hopelijk een bekleed stoeltje. De mijne staat in de showroom en zit verrrassend lekker. Ook dit project krijgt ooit een plekje in huis (het wachten is op een groter huis), maar dat zal nog wel even duren. In ieder geval is hij begonnen aan een tweede leven. En dat met alleen een beetje bloed, zweet en tranen.