Het poppenbed

Ik hou van mooi speelgoed. Als in: passend bij mijn interieur. En dat betekent dat 99% van de spullen uit de Intertoys niet bij mij in huis mogen komen. Zeker niet als het ook nog eens geluid kan maken.

Ik laat me ook nooit op de kast jagen door de moeders die vinden dat alle lelijke spullen maar een plek verdienen, "omdat het kind het zo leuk vindt". Mijn zoon speelde met papiersnippers en een houten lepel, dus ik betwijfel of hij alle bontgekleurde plastic rommel gemist heeft. Uit onderzoek is overigens ook gebleken dat kleine kinderen contrast nodig hebben voor hun visuele ontwikkeling en niet persé kleur. En omdat ik ook graag meehelp de toevoer plastic uit China te beperken, wend ik me graag tot houten speelgoed (lokaal gemaakt) of tweedehands (een goeie schrobbeurt of een pannetje gekookt water doet wonderen).

Daarom heb ik dus ook iets met oud speelgoed. De versleten plekjes, de verkleurde verf en de afgebroken hoekjes: het feit dat iemand er al veel plezier mee heeft gehad. Daarnaast is het vaak van betere kwaliteit en zeker beter van vormgeving. En natuurlijk de nostalgie. Ik koop nog geregeld speelgoed uit mijn jeugd. Ofwel omdat ik er heel veel mee gespeeld heb en ik het niet meer heb, ofwel omdat ik het vroeger altijd had willen hebben. Zo heb ik een geweldige collectie Star Wars figuurtjes en voertuigen uit de jaren '80. En bijna iedere game console startend bij een Atari.

Maar ik heb ook speelgoed, wat nu een derde, vierde of vijfde leven krijgt. Zoonlief speelt dagelijks met de houten parkeergarage die de opa van mijn zwager heeft gemaakt. En we hebben nog veel meer houten speelgoed: treinen, gereedschap en het superschattige poppenbedje, waar ik zo veel mogelijk beertjes inpropte. Voor mijn zorgzame zoon wilde ik het bedje voorzien van alle moderne gemakken, zodat zijn beertje (gemaakt door mijn oma) elke dag toegedekt kan worden. Maar natuurlijk wel op estetische wijze.

Als eerste heb ik een matras gemaakt, omdat zowel ik als zoonlief dingen graag zo realistisch mogelijk hebben. Uit een restje schuimrubber zaag je met een scherp broodmes de vorm die je moet hebben. Het schuimrubber heb ik eerst voorzien van een katoenen hoesje zodat er niet onverwacht stukken af komen. Daarna heb ik er een afneembaar hoeslakentje voor gemaakt van een restje witte tricot. Neem daarvoor een lapje wat even groot is als je matras + de hoogte van je matras + een paar cm onder je matras + de zoom. Stik er een zoom in die breed genoeg is zodat je er een stukje elastiek door heen kan halen. Trek het elastiek zo ver aan dat je het hoesje nog wel eraf kan halen, maar dat de hoes ook strak om de matras zit. Voor de gevorderden: je kan eerst nog de hoekjes wegstikken om hem wat strakker te laten zitten, maar het is niet nodig.

Om de beer het niet koud te laten krijgen, moest er natuurlijk ook wat beddengoed komen. Voor de kinderkamer heb ik al eerder beddengoed gemaakt, dus maak ik het poppenbeddengoed passend bij de kamer (en mijn interieur, maar dat spreekt voor zich). Het formaat is natuurlijk afhankelijk van het bed waarvoor je het maakt. Voor het hoofdkussen neem je een langwerpig stukje katoen, vouw het dubbel en stik beide lange naden dicht. Draai het binnenstebuiten, vul het met fiberfill of ander vulmateriaal, vouw de open kant een stukje naar binnen en stik het kussen dicht. Voor de kussensloop neem je een lapje 2,5x zo lang als je kussen. Werk één kant af als de stof erg rafelt met een zoom of met een lock-/zigzagsteek. Leg het lapje voor je neer met de afgewerkte kant aan de linkerkant. Leg de linkerkant zo op het midden dat het rechterstuk nog iets minder dan de helft is van het dubbelgevouwen stuk. Leg het rechterstukje op het dubbelgevouwen stuk en stik de twee lange naden dicht. Draai het geheel om en stop je mini hoofdkussen in je mini kussensloop.

Voor het dekbed neem je een lapje twee keer zo lang als je dekbed. Vouw het dubbel en stik de lange naden dicht en draai hem binnenstebuiten. Eventueel kun je het dekbed nog vullen met dun schuimrubber, fiberfill of zelfs een lapje badstof. Vouw de onderkant weer netjes dicht en stik de korte naad door. Je kan nu ook het dekbed nog in zijn geheel doorstikken. Voor wat uitgebreidere info, kun je ook nog even kijken bij mijn blog over beddengoed maken.

En dan is het zover: beertje kan naar bed. Liefdevol ingestopt door zoonlief. Nadat hij eerst alles tien keer uit elkaar heeft gehaald, de beer onder de matras heeft gepropt en zelf op het hoofdkussen wilde gaan slapen. Oma zou er blij mee zijn.